مقایسه شاخص‌های فیزیزلوژیک نوزادان زودرس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی در وضعیت خوابیده به شکم و خوابیده به پشت

مقدمه: تغییر شاخص‌های فیزیولوژیک نشانه مهمی در سندرم‌دیسترس‌تنفسی است. هدف مطالعه حاضر مقایسه شاخص‌های فیزیولوژیک نوزادان زودرس مبتلا به این‌سندرم در وضعیت خوابیده به‌شکم و به‌پشت بود. روش کار: مطالعه توصیفی طولی حاضردر مرکز آموزشی-درمانی فاطمیه همدان، 1395 انجام شد. 45 نوزاد زودرس مبتلا با سن تولد 37-32 هفته‌بارداری و سن 7-1 روز، بصورت تصادفی ساده انتخاب‌شدند. هر نوزاد ابتدا 120 دقیقه به‌شکم سپس به پشت قرارگرفت. در هر وضعیت پس از سی‌دقیقه، درصداشباع اکسیژن خون‌شریانی، تعداد ضربان‌قلب و تنفس سه بار با فواصل سی‌دقیقه اندازه‌گیری شد. داده‌ها با SPSS نسخه 20 و آزمون‌های آنالیزواریانس در سطح اطمینان 95/0 تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین درصد اشباع اکسیژن‌خون شریانی بین سه زمان اندازه‌گیری در هر دو وضعیت اختلاف معنی‌دار داشت (001/0 < P). با توجه به آزمون مقایسه‌های چندگانه، میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی (بترتیب 021/2 ± 69/95، 074/2 ± 20/96 و 013/2 ± 76/96) در وضعیت‌خوابیده به شکم افزایش اما، بعد از دقیقه 90 (بترتیب 841/1 ± 80/95، 902/1 ± 53/96 و 180/2 ± 87/94) در وضعیت‌به‌پشت کاهش یافت. از سایر شاخص‌ها فقط در وضعیت‌خوابیده به‌شکم، میانگین تعدادتنفس بین سه‌زمان اندازه‌گیری، اختلاف معنی‌دار نشان داد (01/0 < P). میانگین تعدادتنفس (بترتیب 118/11 ± 38/55، 025/11 ± 84/54 و 374/11 ± 11/53) بعد از دقیقه 60 در خوابیده به‌شکم کاهش یافت. نتیجه گیری: در وضعیت‌خوابیده به‌شکم، درصداشباع اکسیژن خون‌شریانی افزایش اما تعدادتنفس بعد از دقیقه 60 کاهش یافت و ضربان‌قلب تغییر نداشت. در وضعیت خوابیده به‌پشت، درصد اشباع اکسیژن خون‌شریانی بعد از دقیقه 90 کاهش، اما سایر شاخص‌ها تفاوتی نداشت. بنابراین قرار دادن کمتر از 60 دقیقه این نوزادان به شکم یا به پشت، توانست از افت شاخص‌های فیزیولوژیک جلوگیری کند.